روایت 29- سه نفری که به‌برکت پیغمبر، عذاب نخواهند شد

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام قَالَ: نَزَلَ جَبْرَئِیلُ علیه‌السلام عَلَى النَّبِیِّ صلّی الله علیه و آله، فَقَالَ: یَا مُحَمَّدُ، إِنَّ رَبَّکَ یُقْرِئُکَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ: إِنِّی قَدْ حَرَّمْتُ النَّارَ عَلَى صُلْبٍ أَنْزَلَکَ وَ بَطْنٍ حَمَلَکَ وَ حَجْرٍ کَفَلَکَ فَالصُّلْبُ صُلْبُ أَبِیکَ‌ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ وَ الْبَطْنُ الَّذِی حَمَلَکَ فَآمِنَةُ بِنْتُ وَهْبٍ وَ أَمَّا حَجْرٌ کَفَلَکَ فَحَجْرُ أَبِی طَالِبٍ. وَ فِی رِوَایَةِ ابْنِ فَضَّالٍ‌ وَ فَاطِمَةَ بِنْتِ أَسَدٍ. الکافی، ط الاسلامیة، الشیخ الکلینی، ج1، ص446.

از امام صادق علیه‌السلام نقل شده که فرمود: جبرئیل علیه‌السلام بر پیامبر صلی الله علیه و آله نازل شد و عرض کرد: ای محمد، پروردگارت بر تو سلام می‌رساند و می‌فرماید: من آتش جهنم را بر آن صُلبی [استخوان پشتی] که تو را در آن قرار دادیم و رَحِمی که تو را حمل کرد و دامنی که تو را حفظ کرد و نگه داشت، حرام کردم، پس صُلب، صُلب پدرت عبدالله بن عبدالمطلب است، و رحمی که تو را حمل کرد، آمنة بنت وهب است، و اما دامنی که تو را حفظ کرد و نگه داشت، دامن ابوطالب و در روایت دیگر فاطمة بنت اسد است.        

آیت‌الله جرجانی، شب جمعه 27/11/1401 و روز جمعه، 28/11/1401، در مسجد جوادالأئمه علیه‌السلام در مشهد مقدس، به مناسبت 26 رجب، روز وفات حضرت ابوطالب علیه‌السلام. 

روایت 28-مشکلات اقتصادی مانعِ فرزندآوریِ شما نشود

عَنْ بَکْرِ بْنِ صَالِحٍ قَالَ: کَتَبْتُ إِلَى أَبِی الْحَسَنِ علیه‌السلام: أَنِّی اجْتَنَبْتُ طَلَبَ الْوَلَدِ مُنْذُ خَمْسِ سِنِینَ وَ ذَلِکَ أَنَّ أَهْلِی کَرِهَتْ ذَلِکَ وَ قَالَتْ: إِنَّهُ یَشْتَدُّ عَلَیَّ تَرْبِیَتُهُمْ لِقِلَّةِ الشَّیْ‌ءِ، فَمَا تَرَى؟ فَکَتَبَ علیه‌السلام إِلَیَّ: اطْلُبِ الْوَلَدَ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَرْزُقُهُمْ. الکافی، ط الاسلامیة، الشیخ الکلینی، ج6، ص3، ح7.

از بکر بن صالح روایت شده است که گفت: به‌امام کاظم علیه‎السلام نوشتم که من پنج سال است که از فرزندآوری جلوگیری می‌کنم؛ زیرا خانمم مایل به‌فرزندآوری نیست و می‌گوید: به‌خاطر این‌که دستمان تنگ است، بزرگ کردن فرزند بر من سخت است، نظر شما چیست؟ حضرت در جواب من نوشت: به‌دنبال فرندآوری باش؛ زیرا خداوند متعال روزی آنان را می‌دهد.

روایت27-فضیلت عجیب ده مرتبه صلوات

عَنِ النَّبِیِّ علیه الصلاةُ و السلامُ أنَّهُ قَالَ: أتانی جَبرائیلُ و میکائیلُ و إسرافیلُ و عزرائیلُ علیهم‌السلامُ فقال جبرائیلُ: یا رسولَ اللهِ، مَن صَلَّی علیکَ فِی کُلِّ یَومٍ عَشرَ مَرَّاتٍ أنَا آخُذٌ بیده و أمُرُّهُ عَلَی الصِّرَاطِ کَالبَرقِ الخَاطِفِ، و قال میکائیلُ علیه‌السلام: أنا أسقیه من حوضک، و قال إسرافیلُ علیه‌السلام: أنا أسجُدُ لِلَّهِ تَعَالَی مَا أرفَعُ رَأسِی حَتَّی یَغفِرَ اللهُ تَعَالَی لَهُ، و قال عزرائیلُ: أنا أقبض روحَه کما أقبض أرواحَ الأنبیاءِ علیهم‌السلام. دُرَّةُ الناصحین فی الوعظِ و الإرشادِ، عثمان بن حسن الشاکر الخوبری، چاپ دارالفکر بیروت، 1406ه.ق. ص173-بخشی از فرمایشات استاد آیت‌الله جرجانی در جلسه شب‌های پنجشنبه، تاریخ 19/11/1401 در بیت معظم له.  

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: جبرئیل، میکائیل، اسرافیل و عزرائیل نزد من آمدند. جبرئیل گفت: ای رسول خدا، هرکس در هر روز بر تو ده مرتبه صلوات بفرستد، من دستش را می‌گیرم و او را مانند برق جهنده از پل صراط عبور می‌دهم، و میکائیل گفت: من از حوضت به‌او می‌نوشانم، و اسرافیل گفت: من برای خدای متعال به‌سجده می‌روم و سرم را از سجده برنمی‌دارم تا خداوند متعال آن شخص را بیامرزد، و عزرائیل گفت: من همان‌طوری که روح پیامبران را گرفتم روح او را می‌گیرم.

استاد: ولی این صلوات باید ما را متصل کند به‌اخلاق و رفتار اهل البیت. و إلا عالَم را پر از صلوات کرده‌اند، شیعه، سنی، مالکی، حنبلی، حنفی، شافعی. شاید خیلی‌ها به‌جای ده تا، هزار تا هم بفرستند. ولی برادرم، خواهرم، عزیزم، تو را به‌خدا دقت کن که این صلوات‌ها چقدر تو را اخلاقاً و روحاً و نفساً تغییر داد؟ آیا زبانت را کنترل کرد؟ آیا چشمت را کنترل کرد؟ آیا قلبت را کنترل کرد؟ آیا نَفست را کنترل کرد؟ آیا حسد و بُخلت را کنترل کرد؟ آیا نمّامی و سخن چینی‌ات را کنترل کرد؟ بعد انسان صلوات بفرستد و دور هم بنشینند و از این طرف و از آن طرف اَسرار زندگی یکدیگر را هم برای افراد بگویند. به‌همه مخصوصاً خواهرانی که در این جلسات شرکت می‌کنند، این تذّکر را داده‌ام که خواهش می‌کنم از مسائل خانوادگی‌ و زناشویی‌هایشان و مشکلاتی که در خانواده و اقوامشان هست، در این جلسه نقل نکنند، که حرام است. نقل نکنند، فتنه و آتش به‌پا نکنند. پیامدهای بدی دارد. به‌بعضی از زن‌ها وقتی گفتند چرا در این جلسات شرکت نمی کنید؟ گفته: وقتی من می‌آیم و می‌بینم بعضی‌ها از آن طرف می‌آیند و این سخنان را می‌شنوند و عمل نمی‌کنند، از این‌جا به آنجا، از این خانواده به‌آن خانواده، از این زن به‌آن زن، از این دختر به‌آن دختر، از این قوم به‌آن قوم، نمّامی و سخن‌چینی می‌کنند، برای چه بیایم؟ البته من نیامدن آن خانم را تأیید نمی‌کنم، آن هم غلط است، اما تصمیم بگیریم وقتی آمدیم، به‌آنچه می‌شنویم عمل کنیم. واقعاً داخل بهشت هستیم، این جلسات روضة من ریاض الجنة است.             

روایت 26-با این سه‌کار، هرگز پشیمان نخواهیم شد

قال الجوادُ علیه‌السلام: و ثلاثٌ مَن کُنَّ فیه لم یَندَم: ترکُ العجلة، و المشورةُ، و التوکّلُُ عند العزمِ عَلىَ اللّه عزّوجلّ. کشفُ الغُمَّة فی معرفةِ الأئمة، المحدث الإربلی، ج2، ص 862.

امام جواد علیه السلام فرمود: هرکر در او سه چیز باشد، پشیمان نمی شود: عجله نکردن، مشورت کردن و وقت تصمیم بر کاری، توکل کردن بر خدا.

 

روایت25-جایگاه واقعی و خیالی پنج چیز

وَ رُوِیَ عَنِ النبیِّ صلّى الله علیه وآله أنه قال: إنَّ الله عزوجل یقولُ: وضعتُ خمسةً فی خمسةٍ والناس یطلبونها فی خمسةٍ فلا یجدونها وضعتُ العِلمَ فی الجوعِ والجُهدِ والناسُ یطلبونه بالشبعةِ والراحةِ، فلا یجدونه وَوَضعتُ الغنا فی القناعةِ والناسُ یطلبونه فی کثرةِ المال، فلا یجدونه ووضعتُ العزَّ فی خدمتی والناس یطلبونه فی خدمةِ السلطانِ، فلا یجدونه ووضعتُ الفخرَ فی التقوى والناسُ یطلبونَه بالأنساب، فلا یجدونه ووضعتُ الراحةَ فی الجنةِ والناسُ یطلبونَها فی الدنیا، فلا یجدونَها. عوالی اللئالی، ابن أبی جمهور، ج4، ص61، ح11.

از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل شده که فرمود: همانا خداوند عزوجل می‌فرماید: پنج چیز را در پنج چیز قرار دادم، ولی مردم، در پنجِ چیز دیگر  به‌دنبال آن پنج چیز می‌گردند، و آنها را پیدا نمی‌کنند؛

1-من دانش را در گرسنگی و تلاش قرار دادم، ولی مردم در گرسنگی و آسایش آن را جستجو می‌کنند، و پیدایش نمی‌کنند،

2- و ثروت را در اکتفا کردن به‌روزی حلال قرار دادم، اما مردم فکر می‌کنند برای پیدا کردن آن باید ثروت‌اندوزی کنند، و در آن پیدایش نمی‌کنند،

3- و بی‌نیازی از غیر خدا و سربلندی را در خدمت کردن به‌خودم قرار دادم، ولی مردم برای پیدا کردن آن، سراغ خدمت کردن به‌فرمانروا و پادشاه می‌روند، و آن را نمی‌یابند،

4-و مباهات را در رعایت خدا در تمام امور زندگی قرار دادم، ولی مردم در فامیل‌ها و اجداد دنبال آن می‌گردند و آن را پیدا نمی‌کنند،  

5- و آسایش را در بهشت قرار دادم، ولی مردم آن را در دنیا جستجو می‌کنند، و نمی‌یابند.

روایت24-جایگاه بیست و پنج گمشدة بشریّت

روی عن مولانا جعفرٍ الصادقِ علیه‌السلام، أنّه قال: طلبتُ الجنّةََ فوجدتُها فی السخاءِ، وطلبتُ العافیةَ فوجدتُها فی العُزلةِ، وطلبتُ ثقلَ المیزانِ فوجدتُه فی شهادةِ أن لا إلهَ إلا اللهُ محمّدٌ رسولُ اللهِ، وطلبتُ السرعةَ فی الدُّخولِ إلى الجَنّةِ فوجدتُها فی العملِ للهِ تعالى، وطلبتُ حبَّ الموتِ فوجدتُه فی تقدیمِ المالِ لوجهِ اللهِ، وطلبتُ حلاوةَ العبادةِ فوجدتُها فی ترکِ المعصیةِ، وطلبتُ رقَّةَ القلبِ فوجدتُها فِی الجوعِ والعطشِ، وطلبتُ نورَ القلبِ فوجدتُه فی التفکّرِ والبکاءِ، وطلبتُ الجوازَ على الصراطِ فوجدتُه فی الصدقةِ، وطلبتُ نورَ الوجهِ فوجدتُه فی صلاةِ اللَّیلِ، وطلبتُ فضلَ الجهادِ فوجدتُه فی الکسبِ للعِیالِ، وطلبتُ حبَّ اللهِ عزَّ وجلَّ فوجدتُه فی بغضِ أهلِ المعاصی، وطلبتُ الرئاسةَ فوجدتُها فی النصیحةِ لعبادِ اللهِ، وطلبتُ فراغَ القلبِ فوجدتُه فی قلّةِ المالِ، وطلبتُ عزائمَ الأُمورِ فوجدتُها فی الصَّبرِ، وطلبتُ الشَّرَفَ فوجدتُه فی العِلمِ، وطلبتُ العبادةَ فوجدتُها فی الوَرعِ، وطلبتُ الرَّاحةَ فوجدتُها فی الزُّهدِ، وطلبتُ الرفعةَ فوجدتُها فی التَّواضعِ، وطلبتُ العِزِّ فوجدتُه فی الصِّدقِ، وطلبتُ الذِّلَّةَ فوجدتُها فی الصَّومِ، وطلبتُ الغِنى فوجدتُه فی القناعةِ، وطلبتُ الاُنسَ فوجدتُه فی قراءةِ القرآنِ، وطلبتُ صحبةَ الناسِ فوجدتُها فی حسن الخلقِ، وطلبتُ رضى الله فوجدتُه فی برّ الوالدینِ. مستدرک الوسائل، المحدّث النوری، ج12، ص173. در ضمن آیت‌الله جرجانی در منزل آقای دستور، در تاریخ 09/11/1401به‌پنج بند از این روایت اشاره و توضیح مبسوطی راجع به‌هریک بیان فرمودند. 

از سرور و آقایمان جعفر بن محمد صادق علیه‌السلام نقل شده است که فرمود: 1- به‌دنبال بهشت رفتم، پس آن را در بخشش و دست و دل بازی یافتم، 2-و خواستار در امان ماندن از بلاها شدم، پس آن را در گوشه‌گیری از نافرمانی خدا و معصیت‌کاران یافتم، 3-و سنگینی میزان را خواستار شدم، پس آن را در شهادت به‌این‌که «هیچ معبود به‌حقی جز الله نیست، محمد صلّی الله علیه و آله فرستادة خداست» پیدا کردم، 4-و خواستم که سریع داخل بهشت شوم، پس آن را در کار برای خدای متعال یافتم، 5-و خواستم مرگ را دوست داشته باشم، پس آن را در خرج کردن ثروت در راه رضای خدا پیدا کردم، 6-و به‌دنبال چشیدن شیرینی بندگی خدا گشتم، پس آن را در رها کردن گناه یافتم، 7-و به‌دنبال نرم‌دلی گشتم، پس آن را در گرسنگی و تشنگی پیدا کردم، 8-و در جستجوی نورانی شدن دل بودم، پس آن را در اندیشیدن و گریه از ترس خدا پیدا کردم، 9-و به‌دنبال عبور از پل صراط بودم، پس راهش را در صدقه در راه خدا یافتم، 10-و به‌دنبال این گشتم که چهره‌ام نورانی گردد، پس راهش را در خواندن نماز شب یافتم، 11-و خواستم به‌پاداش جهاد در راه خدا برسم، دیدم آن، در به‌دست آوردن در‌آمد برای نانخوران است، 12-و در جستجوی دوستی خداوند متعال گشتم، به‌عبارت دیگر نمی‌دانستم چکار کنم که خدای متعال را دوست داشته باشم، دیدم راه دوست داشتن خدا، دشمنی با معصیتکاران است، 13-و به‌دنبال این بودم که در رأس قرار بگیرم و سروری کنم، پس آن را در خیرخواهی نسبت به‌بندگان خدا یافتم، 14-و به‌دنبال فارغ‌البالی گشتم، پس آن را در ثروت اندک یافتم، 15-و به‌دنبال کارهایی گشتم که در آنها باید تصمیم قطعی و محکم گرفت، پس آنها را در بردباری پیدا کردم، 16-و به‌دنبال بلند بودن گشتم، پس آن را در دانش یافتم، 17-و در جستجوی بندگی برای خدا بودم، پس آن را در دوری از گناه پیدا کردم، 18-و خواستار آسایش شدم، پس آن را در دوری از هر آنچه در پی آن عذاب دردناک الهی است، به‌دست آوردم، 19-و به‌دنبال بالاتر بودن بودم، پس آن را فروتنی پیداکردم، 20-و به‌دنبال سرافرازی و شکست ناپذیری بودم، پس آن را در راستی یافتم، 21-و به‌دنبال رام و مطیع شدنِ نفس گشتم، پس آن را در روزه پیدا کردم، 22-و به دنبال ثروت و بی نیازی گشتم، پس آن را در اکتفا کردن به‌آنچه خدا روزی کرده است، پیدا کردم، 23-و در پی مأنوس شدن با خدا رفتم، پس آن را در تلاوت قرآن یافتم، 24-و در جستجوی هم صحبتی با مردم رفتم، پس آن را در اخلاق نیکو پیدا کردم، 25-و خواهان خشنودی خداوند شدم، پس آن را در نیکی به‌پدر ومادر یافتم.      

روایت23-پیام‌های امام باقر به‌شیعیان توسط ‌خیثمه

عَنْ خَیْثَمَةَ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِی جَعْفَرٍ علیه‌السلام أُوَدِّعُهُ، فَقَالَ: یَا خَیْثَمَةُ، أَبْلِغْ مَنْ تَرَى مِنْ مَوَالِینَا السَّلَامَ وَ أَوْصِهِمْ بِتَقْوَى اللَّهِ الْعَظِیمِ وَ أَنْ یَعُودَ غَنِیُّهُمْ عَلَى فَقِیرِهِمْ وَ قَوِیُّهُمْ عَلَى ضَعِیفِهِمْ وَ أَنْ یَشْهَدَ حَیُّهُمْ جِنَازَةَ مَیِّتِهِمْ  وَ أَنْ یَتَلَاقَوْا فِی بُیُوتِهِمْ فَإِنَّ لُقِیَّا بَعْضِهِمْ بَعْضاً حَیَاةٌ لِأَمْرِنَا رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً أَحْیَا أَمْرَنَا، یَا خَیْثَمَةُ، أَبْلِغْ مَوَالِیَنَا أَنَّا لَا نُغْنِی عَنْهُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئاً إِلَّا بِعَمَلٍ وَ أَنَّهُمْ لَنْ یَنَالُوا وَلَایَتَنَا إِلَّا بِالْوَرَعِ وَ أَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ حَسْرَةً یَوْمَ الْقِیَامَةِ مَنْ وَصَفَ عَدْلًا ثُمَّ خَالَفَهُ إِلَى غَیْرِهِ‌. الکافی، ط الاسلامیة، الشیخ الکلینی، ج2، ص175.

خیثمه می‌گوید: به‌محضر امام باقر علیه‌السلام رسیدم تا از ایشان خداحافظی کنم. پس فرمود: ای خیثمه! هریک از دوستان را که دیدی سلام برسان و آنان را به‌رعایت خدای بزرگ سفارش کن، و سفارش کن که ثروتمندشان به‌دیدار نیازمندشان و نیرومندشان به‌دیدار ناتوانشان برود، و سفارش کن که زندة آنان به‌تشییع جنازة مرده‌شان برود، و سفارش کن که یکدیگر را در خانه‌هایشان دیدار کنند؛ زیرا وقتی برخی از آنان با برخی دیگر ملاقات می‌کنند، مقام و جایگاه ما زنده می‌شود و خدا بیامرزد بنده‌ای را که امامت ما را زنده کند، ای خیثمه! به‌دوستان ما برسان که ما آنان را ذرّه‌ای از خدا بی‌نیاز نمی‌کنیم مگر با کار شایسته‌ای، و آنان هرگز به‌محبت و پیروی از ما نمی‌رسند مگر با ترس شدید از خدا و دوری از فکر گناه، و همانا در روز قیامت متأسف‌ترین مردم کسی است که راه منصفانه‌ای را به‌دیگران آموخته باشد، اما خودش به‌راه ناعادلانه رفته باشد! 

روایت22-با دوستان مدارا

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام قَالَ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَضَعَ الْإِیمَانَ و عَلَى سَبْعَةِ أَسْهُمٍ عَلَى الْبِرِّ وَ الصِّدْقِ وَ الْیَقِینِ وَ الرِّضَا وَ الْوَفَاءِ وَ الْعِلْمِ وَ الْحِلْمِ ثُمَّ قَسَمَ ذَلِکَ بَیْنَ النَّاسِ فَمَنْ جَعَلَ فِیهِ هَذِهِ السَّبْعَةَ الْأَسْهُمِ فَهُوَ کَامِلٌ مُحْتَمِلٌ وَ قَسَمَ لِبَعْضِ النَّاسِ السَّهْمَ وَ لِبَعْضٍ السَّهْمَیْنِ وَ لِبَعْضٍ الثَّلَاثَةَ حَتَّى انْتَهَوْا إِلَى السَّبْعَةِ ثُمَّ قَالَ لَا تَحْمِلُوا عَلَى صَاحِبِ السَّهْمِ سَهْمَیْنِ وَ لَا عَلَى صَاحِبِ السَّهْمَیْنِ ثَلَاثَةً فَتَبْهَضُوهُمْ‌ ثُمَّ قَالَ کَذَلِکَ حَتَّى یَنْتَهِیَ إِلَى السَّبْعَةِ. الکافی، ط الاسلامیة، الشیخ الکلینی، ج2، ص42، بَابُ دَرَجَاتِ الْإِیمَانِ‌، ح1.

از امام صادق علیه‌السلام نقل شده که آن حضرت فرمود: همانا خداوند متعال ایمان را بر هفت قسمت قرار داده است؛ بر نیکی، و راستی، و اطمینان و قطع، و خشنودی، و عمل کردن به‌قول، و دانش، و تحمّل داشتن، سپس این هفت سهم را میان مردم تقسیم نموده است، پس هرکس که خداوند در او، همة این هفت سهم را قرار داده، او انسانی است کامل که واجد تمام این سهام است، و به‌بعضی از مردم یک سهم تقسیم کرده و به‌برخی دو سهم داده، و به‌گروهی سه سهم عنایت فرموده، تا آنهایی که هر هفت سهم نصیبشان شده است، سپس فرمود: بر کسی که دارای یک سهم از ایمان است دو سهم را بار نکنید، و بر کسی که دو سهم دارد سه سهم را تحمیل نکنید که آنها را به‌زحمت خواهید انداخت، و کار را بر آنها سخت و دشوار خواهید کرد، و سپس فرمود همچنین تا هفت سهم، یعنی بر کسی که سه سهم دارد چهار سهم را بار نکنید که همین مشکل به‌وجود خواهد آمد و تحمل نخواهد کرد (و باید با همه در هر سطحی که هستند مدارا نمود) تا این‌که حضرت رسید به‌هفت سهم. (یعنی به‌کسی که صاحب شش سهم است هفت سهم را تحمیل نکنید)

روایت21-بهره‌ات از دنیا را فراموش نکن!

عن أبیه، عن جده جعفر بن محمد، عن أبیه، عن جده، عن علی بن أبی طالب علیهم‌السلام فی قول الله عزوجل: «ولا تنس نصیبک من الدنیا» سوره قصص (28) آیه77. قال: لا تَنسَ صحَّتَک وقُوَّتَک وفراغَک وشبابَک ونشاطَک أن تطلبَ بها الآخرةَ. معانی الأخبار، الشیخ الصدوق، ج1، ص325.

راوی از موسی بن جعفر نقل کرده، و ایشان از امام باقر و ایشان از امام سجاد و ایشان از علی بن ابی طالب علیهم‌السلام نقل کرده‌اند که آن حضرت در تفسیر این آیة شریفه: «بهرة خودت را از دنیا فراموش نکن»، فرمود: سلامتی، و نیرو و شغل نداشتن، و جوانی، و شادابی‌ات را از یاد مبر، تا بتوانی به‌وسیلة آنها آخرت را کسب کنی.

روایت20-کسب آخرت

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِی یَعْفُورٍ قَالَ: قَالَ رَجُلٌ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام وَ اللَّهِ إِنَّا لَنَطْلُبُ الدُّنْیَا وَ نُحِبُّ أَنْ نُؤْتَاهَا فَقَالَ تُحِبُّ أَنْ تَصْنَعَ بِهَا مَا ذَا قَالَ أَعُودُ بِهَا عَلَى نَفْسِی وَ عِیَالِی وَ أَصِلُ بِهَا وَ أَتَصَدَّقُ بِهَا وَ أَحُجُّ وَ أَعْتَمِرُ فَقَالَ علیه‌السلام لَیْسَ هَذَا طَلَبَ الدُّنْیَا هَذَا طَلَبُ الْآخِرَةِ. الکافی، ط الاسلامیة، الشیخ الکلینی، ج5، ص72.

از عبدالله بن یعفور نقل شده است که گفت: مردی به‌امام صادق علیه‌السلام گفت: به‌خدا قسم، ما به‌دنبال دنیا می‌رویم، و دوست دارم که دنیا به‌ما داده شود. حضرت فرمود: با ثروت دنیا چکار می‌خواهی بکنی؟ گفت: خودم و خانواده‌ام از آن بهره ببریم و در رفاه باشیم، و با آن صلة رحم کنم، و صدقه بدهم، و حج و عمره بروم. حضرت فرمود: به‌این اعمال کسب دنیا گفته نمی‌شود، این کارها کسب آخرت است.