روایت59-سی و هشت فضیلت‌ برای نمازهای پنجگانه

وَ قَالَ رسول الله صلّی الله علیه و آله: إِنَّ لِکُلِّ شَیْ‌ءٍ زِینَةً وَ زِینَةُ الْإِسْلَامِ الصَّلَوَاتُ الْخَمْسُ وَ لِکُلِّ شَیْ‌ءٍ رُکْنٌ وَ رُکْنُ الْمُؤْمِنِ الصَّلَوَاتُ الْخَمْسُ وَ لِکُلِّ شَیْ‌ءٍ سِرَاجٌ وَ سِرَاجُ قَلْبِ الْمُؤْمِنِ الصَّلَوَاتُ الْخَمْسُ وَ لِکُلِّ شَیْ‌ءٍ ثَمَنٌ وَ ثَمَنُ الْجَنَّةِ الصَّلَوَاتُ الْخَمْسُ وَ لِکُلِّ شَیْ‌ءٍ بَرَاءَةٌ وَ بَرَاءَةُ الْمُؤْمِنِ مِنَ النَّارِ الصَّلَوَاتُ الْخَمْسُ وَ لِکُلِّ شَیْ‌ءٍ أَمَانٌ وَ أَمَانُ الْمُؤْمِنِ مِنَ الْقَطِیعَةِ وَ الْفُرْقَةِ الصَّلَوَاتُ الْخَمْسُ وَ خَیْرُ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ فِی الصَّلَاةِ وَ بِهَا یَتَبَیَّنُ الْمُؤْمِنُ مِنَ الْکَافِرِ وَ الْمُخْلِصُ مِنَ الْمُنَافِقِ وَ هِیَ عِمَادُ الدِّینِ وَ مَلَاذُ الْجَسَدِ وَ زَیْنُ الْإِسْلَامِ وَ مُنَاجَاةُ الْحَبِیبِ لِلْحَبِیبِ وَ قَضَاءُ الْحَاجَةِ وَ تَوْبَةُ التَّائِبِ وَ تَذْکِرَةُ الْمَنِیَّةِ وَ الْبَرَکَةُ فِی الْمَالِ وَ سَعَةُ الرِّزْقِ وَ نُورُ الْوَجْهِ وَ عِزُّ الْمُؤْمِنِ وَ اسْتِنْزَالُ الرَّحْمَةِ وَ اسْتِجَابَةُ الدَّعْوَةِ وَ اسْتِغْفَارُ الْمَلَائِکَةِ وَ رَغْمُ الْمُلْحِدِینَ وَ قَهْرُ الشَّیَاطِینِ وَ سُرُورُ الْمُؤْمِنِ وَ کَفَّارَةُ الذُّنُوبِ وَ حِصْنُ الْمَالِ وَ قَبُولُ الشَّهَادَةِ وَ عِمْرَانُ الْمَسَاجِدِ وَ زَیْنُ الْبَلَدِ وَ التَّوَاضُعُ لِلَّهِ وَ نَفْیُ الْکِبْرِ وَ اسْتِکْثَارُ الْقُصُورِ وَ مُهُورُ حُورِ الْعِینِ وَ غَرْسُ الْأَشْجَارِ وَ هَیْبَةُ الْفُجَّارِ وَ نُثَارُ الرَّحْمَةِ مِنَ اللَّهِ. جامع الأخبار، الشیخ محمد بن محمد سبزواری، مؤسسة آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث، بیروت، ص72- آیت‌الله جرجانی، بیت معظم له، 6/1/1402، مشهد مقدس.

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: 1- همانا هر چیزی زینتی دارد، زینت اسلام، نمازهای پنجگانه است، 2- هر چیزی اساسی دارد و اساس مؤمن، نمازهای پنجگانه است، 3- هر چیزی چراغی دارد و چراغ دل مؤمن، نمازهای پنجگانه است، 4- هر چیزی بهایی دارد و بهای بهشت، نمازهای پنجگانه است، 5- و برای هر چیزی بیزاری وجود دارد و بیزاری (و سند آزادی) مؤمن از آتش جهنم نمازهای پنجگانه است،  6- و برای هر چیزی در امان بودن است، و حفظ شدن و آسیب ندیدن مؤمن از هجران و جدا شدن از معنویات و انوار الهی، نمازهای پنجگانه است، 7- و خیر دنیا و آخرت در نماز است، 8- و به‌وسیلة نماز مؤمن از کافر 9- و مخلِص از منافق تمیز داده می‌شود، 10- و نماز ستون دین، 11- و پناهگاه بدن، 12- و زینت اسلام، 13- و مناجات دوست با دوست، 14- و برآورده شدن حاجت، 15- و توبة توبه‌کننده، 16- و یادآورندة حاجت‌ها، 17- و برکت در ثروت، 18- و وسعت در روزی، 19- و نورانیّت در چهره، 20- و سربلندی برای مؤمن، 21- و آورندة رحمت، 22- و مستجاب شدن دعا، 23- و طلب آمرزش فرشتگان، 24- و به‌خاک مالیده شدن بینی مشرکین، 25- و قهر کردن شیاطین، 26- و شادی مؤمن، 27- و کفارة گناهان، 28- و حفظ اموال، 29- و پذیرفته شدن شهادت، 30- و آبادنی مساجد، 31- و زینت شهر و محلّ سکونت، 32- و فروتنی برای خداوند، 33- و قبول نکردن تکبّر، 34- و زیاد شدن قصرهای بهشتی، 35- و مَهرهای حورالعین، 36- و کاشتن درخت‌ها (در بهشت)، 37- و شکوه و عظمتی در برابر فاسقان، 38- و پاشیدن رحمت از طرف خداوند، است.

روایت58-بیست و نُه ویژگی نماز

عَنْ ضَمْرَةَ بْنِ حَبِیبٍ قَالَ: سُئِلَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله عَنِ الصَّلَاةِ فَقَالَ صلی الله علیه و آله الصَّلَاةُ مِنْ شَرَائِعِ الدِّینِ وَ فِیهَا مَرْضَاةُ الرَّبِّ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هِیَ مِنْهَاجُ الْأَنْبِیَاءِ وَ لِلْمُصَلِّی حُبُّ الْمَلَائِکَةِ وَ هُدًى وَ إِیمَانٌ وَ نُورُ الْمَعْرِفَةِ وَ بَرَکَةٌ فِی الرِّزْقِ وَ رَاحَةٌ لِلْبَدَنِ وَ کَرَاهَةٌ لِلشَّیْطَانِ وَ سِلَاحٌ عَلَى الْکَافِرِ وَ إِجَابَةٌ لِلدُّعَاءِ وَ قَبُولٌ لِلْأَعْمَالِ وَ زَادٌ لِلْمُؤْمِنِ مِنَ الدُّنْیَا إِلَى الْآخِرَةِ وَ شَفِیعٌ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ مَلَکِ الْمَوْتِ وَ أُنْسٌ فِی قَبْرِهِ وَ فِرَاشٌ تَحْتَ جَنْبِهِ وَ جَوَابٌ لِمُنْکَرٍ وَ نَکِیرٍ وَ تَکُونُ صَلَاةُ الْعَبْدِ عِنْدَ الْمَحْشَرِ تَاجاً عَلَى رَأْسِهِ وَ نُوراً عَلَى وَجْهِهِ وَ لِبَاساً عَلَى بَدَنِهِ وَ سِتْراً بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّارِ وَ حُجَّةً بَیْنَهُ وَ بَیْنَ الرَّبِّ جَلَّ جَلَالُهُ وَ نَجَاةً لِبَدَنِهِ مِنَ النَّارِ وَ جَوَازاً عَلَى الصِّرَاطِ وَ مِفْتَاحاً لِلْجَنَّةِ وَ مُهُوراً لِحُورِ الْعِینِ وَ ثَمَناً لِلْجَنَّةِ بِالصَّلَاةِ یَبْلُغُ الْعَبْدُ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْیَا لِأَنَّ الصَّلَاةَ تَسْبِیحٌ وَ تَهْلِیلٌ وَ تَحْمِیدٌ وَ تَکْبِیرٌ وَ تَمْجِیدٌ وَ تَقْدِیسٌ وَ قَوْلٌ وَ دَعْوَةٌ. الخصال، الشیخ الصدوق، ج2، ص298- آیت الله جرجانی، 6/1/1402، بیت معظم له، مشهد مقدس.

ضمرة بن حبیبب می‌گوید: از پیامبر صلی الله علیه و آله دربارة (حقیقت) نماز سؤال شد، فرمود: نماز؛ 1- یکی از احکامی است که خداوند بر بندگان واجب فرموده، 2- و در نماز خشنودی پروردگار عز و جل است، 3- و آن راه پیامبران است، 4- نمازگزار محبوب فرشتگان است، 5- و در نماز هدایت الهی، 6- و ایمان، 7- و نور شناخت است، 8- و در نماز برکت در روزی است، 9- و نماز باعث راحتی بدن است، 10- و شیطان نماز را دوست ندارد، 11- و اسلحة مؤمن در برابر کافر نماز است، 12- و نماز باعث قبولی دعا است، 13- و نماز باعث قبول شدن اعمال است، 14- و نماز توشة مؤمن است که با خود از دنیا به‌آخرت می‌برد، 15- و نماز شفیع میان مؤمن و عزرائیل است، 16- و نماز انیس مؤمن است در قبرش، 17- و فرش زیر بالین مؤمن است، 18- و نماز جواب نکیر و منکر است، 19- و نمازِ بندة خدا، در محشر، تاجی بر سرش، 20- و نوری بر چهره‌اش، 21- و لباسی بر بدنش، 22- و پرده‌ای میان او وآتش جهنم، 23- و دلیلی میان او و پروردگار جل جلاله، 24- و نجاب برای بدنش از آتش جهنم، 25- و بلامانع بودن برای عبور از صراط، 26- و کلید بهشت، 27- ومهریه برای حورالعین، 28- و بهای ورود به‌بهشت، است، 29- به‌وسیلة نماز بندة خدا، به‌عالی‌ترین درجه می‌رسد؛ زیرا نماز هم تنزیه، هم لا إله إلا الله است، هم ستایش، هم الله اکبر، هم به‌بزرگی یاد کردن، و هم پاک دانستن خداوند، و هم سخن است و هم دعا.

روایت57-هفده سؤال و جواب حضرت موسی از خداوند

عن عبد العظیم بن عبد الله الحسنی، عن علی بن محمد بن علی بن موسى بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن أبی طالب علیهم‌السلام، قال: لما کلَّم الله عز وجل موسى بن عمران علیه‌السلام، قال موسى: إلهی، ما جزاء من شهد أنی رسولُک ونبیُّک، وأنَّک کلَّمتنی؟ قال: یا موسى، تأتیه ملائکتی فتبشره بجنتی. قال موسى علیه‌السلام: إلهی، فما جزاء من قام بین یدیک یصلی؟ قال: یا موسى، أباهی به ملائکتی راکعاً وساجداً، وقائماً وقاعداً، ومَن باهیتُ به ملائکتی لم أعذبه. قال موسى علیه‌السلام: إلهی، فما جزاء من أطعم مسکیناً ابتغاءَ وجهک؟ قال: یا موسى، آمر منادیاً ینادی یوم القیامة على رؤوس الخلائق: إنَّ فلانَ بنَ فلان مِن عتقاء الله مِنَ النَّارِ. قال موسى علیه‌السلام: إلهی، فما جزاء من وصل رحمَه؟ قال: یا موسى، أنسأ له أجلَه، وأهون علیه سکرات الموت، وینادیه خزنة الجنة: هلم إلینا فادخل من أی أبوابها شئت. قال موسى علیه‌السلام: إلهی، فما جزاءُ مَن کفَّ أذاه عن الناسِ وبذلَ معروفَه لهم؟ قال: یا موسى، تنادیه النارُ یوم القیامة: لا سبیلَ لی علیک. قال: إلهی، فما جزاء من ذکرک بلسانه وقلبه؟ قال: یا موسى، أظله یومَ القیامةِ بظِلِّ عرشی، وأجعلُه فی کنفى. قال: إلهی، فما جزاء من تلا حکمتَک سرّاً وجهراً؟ قال: یا موسى، یَمُرُّ على الصراط کالبرقِ. قال: إلهی، فما جزاء من صبر على أذى الناسِ وشتمِهم فیک؟ قال: أعِینُه على أهوال یوم القیامة. قال: إلهی، فما جزاء من دمعت عیناه من خشیتک؟ قال: یا موسى، أقی وجهَه من حرِّ النار، وأؤمِّنُه یوم الفزع الأکبر. قال: إلهی، فما جزاء من ترکَ الخیانةَ حیاءً منک؟ قال: یا موسى، له الأمانُ یومَ القیامة. قال: إلهی، فما جزاء من أحبَّ أهلَ طاعتِک؟ قال: یا موسى، أحَرِّمه على ناری. قال: إلهی، فما جزاءُ مَن قتلَ مؤمناً متعمداً؟ قال: لا أنظر إلیه یومَ القیامة، ولا أقیلُ عثرتَه. قال: إلهی، فما جزاءُ مَن دعا نفساً کافرةً إلى الإسلام؟ قال: یا موسى، آذن له فی الشفاعة یومَ القیامة لمَن یرید. قال: إلهی، فما جزاء مَن صلى الصلواتِ لوقتها، قال: أعطیه سؤلَه، وأبیحه جنتی. قال: إلهی، فما جزاء من أتمَّ الوضوءَ من خشیتک، قال: أبعثه یوم القیامة وله نور بین عینیه یتلألأ. قال: إلهی، فما جزاءُ من صام شهرَ رمضانَ لک محتسباً؟ قال: یا موسى، أقیمه یوم القیامة مَقاماً لا یخاف فیه. قال: إلهی، فما جزاء من صام شهر رمضان یرید به الناسَ؟ قال: یا موسى، ثوابُه کثوابِ مَن لم یَصُمه. الأمالی، الشیخ الصدوق، المجلس السابع و الثلاثون، ح8، ص207.

از عبدالعظیم حسنی نقل شده و او از امام هادی علیه‌السلام نقل کرده است که آن حضرت فرمود: چون خداوند عز و جل با موسی بن عمران علیه‌السلام گفتگو فرمود، 1- موسی عرض کرد: خدای من، پاداش کسی که شهادت بدهد من رسول و پیامبر تو هستم و تو با من سخن گفته‌ای چیست؟ فرمود: ای موسی، فرشتگانم نزدش رفته و به‌او بشارت بهشتم را می‌دهند. 2- موسی علیه‌السلام عرض کرد: خدایا، پاداش کسی که در برابرت به‌نماز بایستد، چپیست؟ فرمود: ای موسی، در حال رکوع، سجده، ایستاده و نشسته، به‌او نزد فرشتگانم افتخار می‌کنم، و هرکس به‌او نزد فرشتگانم افتخار کنم، هرگز عذابش نخواهم کرد. 3-موسی علیه‌السلام عرض کرد: خدایا، پادش کسی که مسکینی را برای کسب رضای تو غذا دهد چیست؟ فرمود: در روز قیامت، و در برابر چشم مردم، به‌یک منادی امر می‌کنم که صدا بزند: همانا فلانی فرزند فلانی از آزاد شدگان خداوند از آتش جهنم است. 4- موسی علیه‌السلام پرسید: خدایا، پاداش کسی که صلة رحم کند، چیست؟ فرمود: ای موسی، اجلش را به‌تأخیر می‌اندازم، و مستی‌های مرگ را بر او آسان می‌کنم، و نگهبانان بهشت او را صدا می‌زنند: نزد ما بیا و از هر دری می‌خواهی وارد شو. 5- موسی علیه‌السلام سؤال کرد: خدایا، پاداش کسی که مردم را اذیت نکند و کارهای خوبش را به‌آنان هدیه دهد، چیست؟ فرمود: ای موسی، روز قیامت آتش جهنم او را صدا می‌زند: هیچ تسلّطی از جانب من بر تو نیست. 6-گفت: خدایا، پاداش کسی که تو را با زبان وقلبش یاد کند، چیست؟ فرمود: ای موسی، او را در روز قیامت در سایة عرشم، و در حفظ و صیانت خود قرار می‌دهم. 7- پرسید: خدایا، پاداش کسی که حکمت‌هایت را نهان و آشکار بخواند، چیست؟ فرمود: ای موسی، مانند برق از (پُل) صراط عبور می‌کند. 8- عرض کرد: خدایا، پاداش کسی که در راه تو بر اذیت‌ها و ناسزاهای مردم صبر کند، چیست؟ فرمود: او را بر ترس‌های شدید روز قیامت کمک می‌کنم. 9- سؤال کرد: خدایا، پاداش کسی که اشک چشمانش از ترس تو جاری شود، چیست؟ فرمود: ای موسی، چهره‌اش را از حرارت نگه می‌دارم، و روز بزرگترین ترس (قیامت) او را در امن و امان قرار می‌دهم. 10- پرسید: خدایا، پاداش کسی که از شرم تو خیانت را ترک کند، چیست؟ فرمود: ای موسی، او در روز قیامت (از همة بلاها) در امان است. 11- گفت: خدایا، پاداش کسی که اطاعت کنندگان از تو را دوست دارد، چیست؟ فرمود: ای موسی، او را بر آتش جهنّمم حرام می‌کنم. 12- پرسید: خدایا، پاداش کسی که عمداً مؤمنی را بکشد، چیست؟ فرمود: روز قیامت به‌او نگاه نمی‌کنم و گناهش را نمی‌بخشم. 13- سؤال کرد: خدایا، پاداش کسی که کافری را به‌اسلام دعوت کند، چیست؟ فرمود: روز قیامت به‌او اجازه می‌دهم از هرکس بخواهد شفاعت کند. 14-گفت: خدایا، پاداش کسی که نمازها را در وقت خود بخواند، چیست؟ فرمود: حاجتش را روا کرده و به‌او اجازه می‌دهم که به‌بهشتم وارد شود. 15- عرض کرد: خدایا، پاداش کسی که از ترس تو وضو را کامل بگیرد، چیست؟ فرمود: روز قیامت او را در حالی که میان دو چشمش نوری می‌درخشد، بر پای می‌دارم. 16-پرسید: خدایا، پاداش کسی که ماه رمضان را برای خشنودی تو روزه بگیرد، چیست؟ فرمود: ای موسی، روز قیامت او را در جایی قرار می‌دهم که نترسد. سؤال کرد: خدایا، پاداش کسی که ماه رمضان را برای نشان دادن به‌مردم روزه بگیرد، چیست؟ فرمود: ای موسی، مزدش مانند مزد کسی است ماه رمضان را روزه نگرفته است.

روایت56-فواید روزة ماه رمضان

قالَ الصّادِقُ علیه‌السلام: قالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله: «قالَ اللّهُ تَعالى: الصَّومُ لی وأنَا أجزی بِهِ». فَالصَّومُ یُمیتُ هَوَى النَّفسِ وشَهوَةَ الطَّبعِ، وفیهِ حَیاةُ القَلبِ، وطَهارَةُ الجَوارِحِ، وعِمارَةُ الظّاهِرِ وَالباطِنِ، وَالشُّکرُ عَلَى النِّعَمِ، وَالإِحسانُ إلَى الفُقَراءِ، وزِیادَةُ التَّضَرُّعِ وَالخُشوعِ وَالبُکاءِ، وحَبلُ الاِلتِجاءِ إلَى اللّهِ، وسَبَبُ انکِسارِ الشَّهوَةِ، وتَخفیفُ الحِسابِ، وتَضعیفُ الحَسَناتِ، وفیهِ مِنَ الفَوائِدِ ما لا یُحصى؛ وکَفى ما ذَکَرنا مِنهُ لِمَن عَقَلَ ووُفِّقَ لاِستِعمالِهِ. شهرالله فی الکتاب و السنة، محمدی ری شهری، ص97-آیت‌الله جرجانی، بیت معظم له، 4/1/1402، مشهد مقدس.

امام صادق علیه‌السلام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: خدای متعال فرمود: روزه برای من است، و من پاداش آن را می‌دهم، یا خود جزای صائم هستم، پس روزة (واقعی) هوای نَفس و شهوت طبع را می‌کُشَد (و طبع انسان را ربّانی می‌کند)، و در آن، زندگی (منظور حیات فیزیکی نیست) قلب است (قلب با روزه زنده می‌شود)، و باعث پاکیزگی اعضای انسان می‌شود، و موجب آبادانی ظاهر و باطن می‌گردد، و روزه انسان را بر نعمت‌های الهی شاکر می‌کند، و انسان را به‌سوی نیکی به‌فقرا می‌کشاند، و روزه نیایش انسان به‌درگاه خدا و حاجت خواستن از او، تواضع و فروتنی و گریه را زیاد می‌کند، و ریسمانِ پناهنده شدن به‌خدا و باعثِ شکستن و خُرد شدن شهوت‌های حرام، و آسان شدن حسابرسی، و دو چندان شدن حسنات است، و در آن (روزه) آن قدر فواید است که شمرده نمی‌شود، و آنچه ما بیان کردیم از آن فواید، برای کسی که تعقُّل نماید و برای گرفتن چنین روزه‌ای موفَّق شود، کافی است.

روایت55-شروط حضرت حجّت علیه‌السلام در بیعت با یاران

عَنْ أمیرِالْمؤمنینَ علیِّ بْنِ أبِی طَالِبٍ عَلَیْهِ‌السَّلَامُ، قال: ... فیقول لَهُمْ: إنِّی لَسْتُ قَاطِعاً أمْراً حَتَّى تُبَایِعُونِی عَلَى ثَلَاثِینَ خَصْلَةً تَلْزمکمْ، لا تُغَیِّرونَ مِنْهَا شَیْئاً، وَ لَکُمْ عَلَیَّ ثَمَانُ خِصَالٍ. قَالُوا: قَدْ فَعَلْنَا ذَلِکَ، فَاذْکُرْ مَا أنْتَ ذَاکِرٌ یَا ابْنَ رَسُولِ اللّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ سَلَّمَ. فَیَخْرُجُونَ مَعَهُ إلَى الصَّفَا، فَیَقُولُ: أنَا مَعَکُمْ عَلَى أنْ تَولّوا، و لا تسْرقوا، و لا تزْنوا، و لا تقْتلوا مُحْرِماً، و لا تأْتوا فاحشةً، و لا تضْربوا أحداً إلاّ بحقّه، و لا تکْنزوا ذهباً و لا فضّةً، و لا بُرّاً و لا شعیراً، و لا تأْکلوا مال الْیتیم، و لا تَشْهدوا بغیر ما تعْلمون، و لا تُخَرِّبُوا مسْجدا، و لا تُقَبِّحُوا مسلماً، و لا تلْعنوا مؤاجراً إلاّ بحقّه، و لا تشْربوا مسْکراً، و لا تلْبسوا الذّهبَ و لا الحریرَ و لا الدّیباجَ، و لا تبیعوها رباً، و لا تسْفکوا دماً حراماً، و لا تغْدروا بمسْتأمنٍ، و لا تبقوا (تنفقوا) على کافر و لا منافق، و تلْبسون الخشنَ مِنَ الثّیابِ، و تتوسّدون التّراب على الْخدود، و تجاهدون فی اللّه حقّ جهاده، و لا تشْتمون، و تکْرهون النّجاسة، و تأْمرون بالْمعروف، و تنْهوْن عن المنْکر. فإذا فعلْتم ذلک فعلیّ أنْ لا أتّخذ حاجباً، و لا ألْبسَ إلاّ کما تلْبسون، و لا أرْکبَ إلاّ کما ترْکبون، و أرضى بالْقلیل، و أملأ الْأرْض عدْلاً کما ملئتْ جوْراً و أعْبد اللّه عزّ و جلّ حقَّ عبادته، أفی لَکُمْ وَ تَفُوا لِی. قَالُوا: رَضینا وَ اتَّبَعْنَاکَ عَلَى هَذَا. فیصافحهمْ رجلاً رجلاً. عِقْد الدُّرر فی أخبار المنتظر عجَّل الله تعالی فرجه، یوسف بن یحیی بن علی بن عبدالعزیز المقدسی الشافعی السلمی، قرن7 ق، ص126-آیت‌الله جرجانی، 24/12/1401، مشهد مقدس، بیت معظَّم له.

از امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام نقل شده است که فرمود: ... پس حضرت حجّت به‌یاران خود می‌گوید: ولایت مرا بپذیرید، و دزدی نکنید، و زنا نکنید، و مُحرمی را نکشید، و هیچ کار زشت و بدی را انجام ندهید، و و هیچ کس را نزنید مگر این‌که کتک خوردن حقّش باشد، هیچ طلا، نقره،‌ گندم و جویی را انبار نکنید، و اموال یتیمان را نخورید، و به‌غیر از آنچه می‌دانید شهادت ندهید، و مسجدی را خراب نکنید، و حرف زشت و ناروایی را به‌مسلمانی نزنید و هیچ مسلمانی را تخریب نکنید و به‌هیچ مسلمانی برچسب نزنید، هیچ اجیری را لعن نکنید مگر آن‌که حقش باشد، و هیچ چیز مست کننده‌ای را ننوشید، نخورید و نکشید، لباس طلا، حریر و ابریشمی نپوشید، و ربا نخورید و معاملات ربوی نکنید، و خونی که ریختنش حرام است را نریزید، و به‌کسی که شما را امین قرار داده و به‌شما پناه آورده، خیانت نکنید و اهل حقه و کلک نباشید، و خاک را بر صورت‌هایتان بالش قرار دهید و از بسترهای گرم و نرم بیایید بیرون، و در راه خدا به‌حقیقت جهاد جهاد کنید، و به‌همدیگر فحش ندهید و ناسزا نگویید، و از نجاسات پرهیز و بهداشت را رعایت کنید، و امر به‌معروف و نهی از منکر کنید، وقتی که شما این کارها را انجام دادید و به‌آنها عمل کردید، بر گردن من هم هست که دربانی نگیرم، (شما هر زمان دوست داشتید بیایید سراغ من،) لباس من همان باشد که شما می‌پوشید، و مرکب من مانند مرکب شما باشد (و بین من و شما هیچ امتیازی نباشد)، من به‌کم قانع هستم، (شما هم به‌کم قانع باشید، زندگی‌ها را تجمّلاتی و تشریفاتی نکنید، سعی کنید حدّ اعتدلال را حفظ کنید) من هم زمین را همان‌طور که پُر از ظلم و جور شده پر از عدل و داد می‌کنم، و (با شما) خدا را آن جور که حق عبادتش هست عبادت می‌کنم، شما به‌پیمانی که با من بستید وفادار باشید، من هم به‌عهدی که با شما بستم وفادارم. یاران حضرت می‌گویند: (به‌این بیعت) راضی هستیم و از شما پیروی می‌کنیم، پس برمی‌خیزند و حضرت با یک یک آنها دست می‌دهد (و یاران ایشان، با امام خود بیعت کرده و وارد عمل می‌شوند).      

روایت54-دعای همیشگی امام صادق علیه‌السلام

عَنِ المُفَضَّلِ بنِ عُمَرَ قَالَ: کَانَ اَلصَّادِقُ عَلَیْهِ‌السَّلاَمُ یَدْعُو بِهَذَا اَلدُّعَاءِ: إِلَهِی کَیْفَ أَدْعُوکَ وَ قَدْ عَصَیْتُکَ وَ کَیْفَ لاَ أَدْعُوکَ وَ قَدْ عَرَفْتُ  حُبَّکَ فِی قَلْبِی وَ إِنْ کُنْتُ عَاصِیاً مَدَدْتُ إِلَیْکَ یَداً بِالذُّنُوبِ مَمْلُوَّةً وَ عَیْناً بِالرَّجَاءِ مَمْدُودَةً مَوْلاَیَ أَنْتَ عَظِیمُ اَلْعُظَمَاءِ وَ أَنَا أَسِیرُ اَلْأُسَرَاءِ أَنَا أَسِیرٌ بِذَنْبِی مُرْتَهَنٌ بِجُرْمِی إِلَهِی لَئِنْ طَالَبْتَنِی بِذَنْبِی لَأُطَالِبَنَّکَ بِکَرَمِکَ وَ لَئِنْ طَالَبْتَنِی بِجَرِیرَتِی لَأُطَالِبَنَّکَ بِعَفْوِکَ وَ لَئِنْ أَمَرْتَ بِی إِلَى اَلنَّارِ لَأُخْبِرَنَّ أَهْلَهَا أَنِّی کُنْتُ أَقُولُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اَللَّهِ اَللَّهُمَّ إِنَّ اَلطَّاعَةَ تَسُرُّکَ وَ اَلْمَعْصِیَةَ لاَ تَضُرُّکَ فَهَبْ لِی مَا یَسُرُّکَ وَ اِغْفِرْ لِی مَا لاَ یَضُرُّکَ یَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِینَ. أمالی شیخ الصدوق، ترجمه آیت‌الله کمره‌ای، ص357، المجلس السابع والخمسون، ح2-آیت‌الله جرجانی در بعضی از نمازهای خود این دعا را می‌خوانند.

مفضل بن عمر می‌گوید: امام صادق علیه‌السلام خدا را با این دعا می‌خواند: خدای من، چگونه تو را بخوانم در حالی که از تو نافرمانی کرده‌ام، و چگونه تو را نخوانم در حالی که تو را شناخته‌ام؟! گرچه من نافرمانم، ولی محبت تو در دل من است، دستی را به‌سویت دراز کرده‌ام که پُر از گناهان است، و چشمی را به‌تو انداخته‌ام که پُر از امید است، مولای من، تو بزرگِ بزرگانی و من اسیرِ اسیران، من اسیر گناهانم هستم و در گرو جرائمم، خدای من، اگر مرا به‌گناهم بازخواست کنی، از تو کرمت را درخواست می‌کنم، و اگر به‌جرمم بگیری، به‌گذشتت تو را خواهم گرفت، و اگر فرمان دهی که مرا به‌سوی آتش جهنّم ببرند، به‌جهنّمیان خواهم گفت که من گویندة «لا إله إلا الله، محمد رسول الله» بودم، خداوندا، طاعت شادت می‌کند و نافرمانی ضرری به‌تو نمی‌زند، پس به‌من آنچه را که مسرورت می‌کند لطف کن، و بر من ببخش آنچه را که زیانت نمی‌زند، ای مهربان‌ترین مهربانان.

روایت53-هفده ویژگی بهشتیان

عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه‌السلام قَالَ: إِنَّ أَهْلَ الْجَنَّةِ یُحْیَوْنَ فَلَا یَمُوتُونَ أَبَداً وَ یَسْتَیْقِظُونَ فَلَا یَنَامُونَ أَبَداً وَ یَسْتَغْنُونَ فَلَا یَفْتَقِرُونَ أَبَداً وَ یَفْرَحُونَ فَلَا یَحْزَنُونَ أَبَداً وَ یَضْحَکُونَ فَلَا یَبْکُونَ أَبَداً وَ یُکْرَمُونَ فَلَا یُهَانُونَ أَبَداً وَ یَفْکَهُونَ وَ لَا یُقَطِّبُونَ أَبَداً وَ یُحْبَرُونَ وَ یُسَرُّونَ أَبَداً وَ یَأْکُلُونَ فَلَا یَجُوعُونَ أَبَداً وَ یَرْوُونَ فَلَا یَظْمَئُونَ أَبَداً وَ یَکْسُونَ فَلَا یَعْرُونَ أَبَداً وَ یَرْکَبُونَ وَ یَتَزَاوَرُونَ أَبَداً یُسَلِّمُ عَلَیْهِمُ الْوِلْدَانُ الْمُخَلَّدُونَ أَبَداً بِأَیْدِیهِمْ أَبَارِیقُ الْفِضَّةِ وَ آنِیَةُ الذَّهَبِ أَبَداً مُتَّکِئِینَ عَلى‌ سُرُرٍ أَبَداً عَلَى الْأَرائِکِ یَنْظُرُونَ‌ أَبَداً تَأْتِیهِمُ التَّحِیَّةُ وَ التَّسْلِیمُ مِنَ اللَّهِ أَبَداً نَسْأَلُ اللَّهَ الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِهِ‌ إِنَّهُ عَلى‌ کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ. الإختصاص، الشیخ المفید، ص342- آیت‌الله جرجانی، 28/12/1401، مشهد مقدس، منزل آقای دستور.

جابر از امام باقر علیه‌السلام نقل می‌کند که آن حضرت فرمود: بهشتیان 1-همواره زنده هستند و هرگز نمی‌میرند، 2-وهمواره بیدارند و هرگز نمی‌خوابند، 3-وهمواره توانگرند و هرگز نادار نمی‌شوند، 4- وهمواره شادند و هرگز اندوهگین نمی‌شوند، 5-وهمواره خندانند و هرگز نمی‌گریند، 6-وهمواره مورد احترام قرار می‌گیرند و هرگز اهانت نمی‌بینند، 7-و همواره شوخی می‌کنند و هرگز گرفته و اخمو نیستند، 8-وهمواره خوشحال و مسرورند، 9-ومی‌خورند و هرگز گرسنه نمی‌شوند، 10-ومی‌نوشند و هرگز تشنه نمی‌شوند، 11-وهمواره جامه به‌تن دارند و هرگز برهنه نمی‌مانند، 12-وهمواره سوارند و به‌دیدار هم می‌روند، 13-همواره پسرانی جاودانه برایشان درود می‌فرستند، 14- همواره در دستشان آب‌ریزهایی از نقره و ظرف‌هایی از طلاست، 15-همواره بر تخت‌ها تکیه می‌کنند، 16-همواره بر تخت‌های آراسته و زیبا قرار می‌گیرند و می‌نگرند، 17-همواره از جانب خداوند برایشان درود فرستاده می‌شود، به‌حق رحمتش از خداوند بهشت را درخواست می‌کنیم، که او بر هر چیزی تواناست.

روایت52-کتیبة درِ بهشت، دو هزار سال قبل از آفرینش آسمان‌ها و زمین

عَنْ جَابِرٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله و سلّم‌: مَکْتُوبٌ عَلَى بَابِ الْجَنَّةِ: لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ، عَلِیٌّ أَخُو رَسُولِ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله و سلّم‌ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ بِأَلْفَیْ عَامٍ. خصال شیخ صدوق، ج2، ص434-آیت‌الله جرجانی، 27/12/1401، منزل شیخ‌الاسلامی.

از جابر بن عبدالله انصاری نقل شده است که گفت: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم‌ فرمود: دو هزار سال قبل از آن‌که خداوند آسمان‌ها و زمین را بیافیند، بر درِ بهشت نوشته شده است: «معبود بر حقی ‌جز الله وجود ندارد، محمد رسول خدا است، علی، برادر سول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است».  

روایت51-ذکرهایی برای ادای شکر، رفع غُصّه، فقر و بیماری

عن أبی عبد الله، عن آبائه علیهم‌السلام، قال: قال رسول الله صلّى الله علیه وآله: مَن ظهرت علیه النعمةُ فلیُکثر ذکرَ الحمد لله، ومن کثرت همومُه فعلیه بالإستغفار، ومَن ألحَّ علیه الفقرُ فلیُکثر مِن قولِ لا حول ولا قوة الا بالله یَنفِى اللهُ عنه الفقرَ وقال: فقدَ النبیُّ صلّى الله علیه وآله رجلاً من الأنصار، فقال له: ما غیَّبک عنَّا؟ فقال: الفقرُ، یا رسولَ الله، وطولُ السُّقمِ، فقال له رسولُ الله صلّى الله علیه وآله: ألا أعَلِّمَکَ کلاماً إذَا قلتَه ذهبَ عنکَ الفقرُ والسقمُ؟ قال: بلى. قال: إذا أصبحتَ وأمسیتَ فقل: لا حول ولا قوة الا بالله، توکلتُ على الحی الذی لا یموت والحمد لله الذی لم یتخذ ولداً ولم یکن له شریکٌ فی المُلک ولم یکن له ولىٌّ من الذُّلِّ وکَبِّره تکبیراً. قال الرجلُ: فواللهِ ما قلتُه إلَّا ثلاثةَ أیامٍ حتى ذهبَ عنِّى الفقرُ والسقمُ. جامع أحادیث الشیعة، البروجردی، السید حسین، ج15، ص386.

امام صادق از پدرانشان نقل می‌کنند که فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هرکس نعمت بر او آشکار گردید پس ذکر «الحمدلله» را زیاد بگوید، و هرکس غم‌ها و غُصّه‌هایش زیاد شد پس بر او باد به‌استغفار، و هرکس فقر بر او اصرار کرد (و دست از سرش برنداشت)، پس ذکر « لا حول ولا قوة الا بالله» را زیاد بگوید، خدا فقر را از او دور می‌کند، و حضرت فرمود: پیامبر صلى الله علیه وآله مردی از انصار را گُم کرد، هنگامی که او را پیدا کرد، از او پرسید: چرا ما تو را ندیدیم؟ عرض کرد: ای رسول خدا، دو چیز؛ یکی فقر و دیگری بیماری طولانی. پیامبر صلى الله علیه وآله  به‌او فرمود: آیا به‌تو سخنی را نیاموزم که هرگاه آن را بر زبان جاری کنی، فقر و بیماری از تو جدا می‌شود؟ عرض کرد: چرا، فرمود: صبح و شام این ذکر را بگو: «لا حولَ ولا قوةَ إلَّا باللهِ توکَّلتُ على الحیِّ الَّذی لا یموتُ والحمدُ للهِ الَّذی لم یتَّخِذ وَلَدَاً ولم یکن له شریکٌ فی المُلک ولم یکن له وَلِىٌّ مِنَ الذُّلِّ وَکَبِّرهُ تکبیراً». آن مرد گفت: به خدا قسم، این ذکر را بیش از سه روز نگفتم، جز آن‌که فقر و بیماری از من جدا شد.       

روایت50-چهار راه برای رهایی از غم و غّصة دنیا

عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ: شَکَوْتُ إِلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام الْوَسْوَاسَ، فَقَالَ: یَا أَبَا مُحَمَّدٍ، اذْکُرْ تَقَطُّعَ أَوْصَالِکَ فِی قَبْرِکَ وَ رُجُوعَ أَحْبَابِکَ عَنْکَ إِذَا دَفَنُوکَ فِی حُفْرَتِکَ وَ خُرُوجَ بَنَاتِ الْمَاءِ مِنْ مَنْخِرَیْکَ وَ أَکْلَ الدُّودِ لَحْمَکَ فَإِنَّ ذَلِکَ یُسَلِّی عَنْکَ مَا أَنْتَ فِیهِ. قَالَ أَبُو بَصِیرٍ: فَوَ اللَّهِ مَا ذَکَرْتُهُ إِلَّا سَلَّى عَنِّی مَا أَنَا فِیهِ مِنْ هَمِّ الدُّنْیَا. الکافی، ط الاسلامیة، الشیخ الکلینی، ج3، ص255، بَابُ النَّوَادِرِ، ح20- الفروع من الکافی، ط الاعلمی، بیروت، ص130.

ابو بصیر می‌گوید: به‌امام صادق علیه‌السّلام از وسوسه (فکرهای بد و غم و غصة دنیا) شکایت کردم. فرمود: اى ابا محمّد! این موارد را به‌یاد بیاور: 1-پاره پاره شدن بندهاى خود را در قبرت، 2-بازگشت دوستانت پس از دفن کردنت در قبرت، 3-بیرون آمدن کرم‌هایی که براثر رطوبت به‌وجود می‌آیند از دو سوراخ بینى‌ات 4-و خوردن کرم‌ها گوشت تنت را؛ زیرا این یادآوری‌ها، فکرهای بد و غم و غصّه‌هایت را از تو دور می‌کند. ابو بصیر می‌گوید: به‌خدا سوگند! هیچ‌گاه این موارد را یاد نکردم مگر این‌که غم و غصّة دنیا را از من دور کردند.