یَا رُبَّ قائلةٍ یوماً و قَد تَعِبَتْ أینَ الطّریقُ إلی حَمّامِ منجابٍ
سبب این حرف از او این بود که روزی زنی عفیف و زیبا عازم حمّامی معروف بهحمام منجاب بود. چون محلِّ حمّام را نمیدانست در پیدا کردن آن خسته شده بود، از این مرد پرسید: حمّامِ منجاب کجاست؟ او خانة خودش را نشان داد، وقتی زن داخل خانه شد، در را بست. وقتی زن حیلة او را متوجّه شد، نهایتِ میل و خرسندی خود را نشان داد، و گفت: عطری و غذایی بخر و بهسرعت نزدِ من باز گرد. مرد که مطمئن بهتمایلِ زن شد، برای خرید از منزل خارج شد. زن نیز خود را رها کرد و از دست او خلاص شد. حال ببین این گناه از سوی مرد، چگونه او را از اقرار بهخدا هنگام مرگ بازداشت، از او گناهی جز قصد فحشاء صادر نشده بود، بدون اینکه کاری انجام داده باشد. کشکول شیخ بهائی، محمدبن حسین، 953 -1031ق. ترجمة دکتر علی غضنفری. ص144.
مرحوم آقا نجفی قوچانی رضوان الله تعالی علیه، ضمن گزارش ماجراهای دورانِ طلبگیِ خود، در اصفهان مینویسد: ... در این حجرة تازه که حجرههامان بههم وصل بود، از میان طاقچه سوراخ کردیم و ریسمانی در آن کشیدیم که یک سرِ ریسمان در حجرۀ رفیق بود و یک سرِ آن در حجرۀ من. وقتِ خواب، آن سر را رفیق بهپا یا دستِ خود میبست و این سرِ ریسمان را من بهدستِ خود میبستم که سحر هرکدام زودتر بیدار شدیم، دیگری را بدون اینکه صدایی بزنیم بهتوسّطِ ریسمان بیدار کنیم، که مبادا طلبهای از صدای ما بیدار شود و راضی نباشد. فضایل و برکات نماز شب، مُهری، محمّد جواد، ص62. کتابخانة مدرسة فقاهت.
آیات و روایات فراوانی این معنی را تأیید میکند از جمله این دو آیه:
«فمن یعمل مثقالَ ذرة خیراً یره؛ و من یعمل مثقال ذرة شراً یره. سورة زلزله (99) آیات 7و8.
پس هرکس هموزن ذرّهای، نیکی انجام دهد، همان را میبیند و هرکس هموزن ذرّهای، بدی انجام دهد، همان را میبیند.
در این دو آیه ذکر نشده «جزای آن اعمال را میبیند»، بلکه فرموده است: «خود آن اعمال را خواهد دید.»
این عملهای چون مار و کژ دُمَت مار و کژدم گردد و گیر دُمَت.
زِ مِهر افروخته، سید علی تهرانی، چاپ ششم، ص128، ش8.
یکی درد و یکی درمان پسندد یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران پسندم آنچه را جانان پسندد
چهطور باباطاهر گفته است: اگر جانان، هجران را پسندد، من هم آن را میپسندم؟! چگونه انسان میتواند این را بپذیرد؟! عاشق بر هر چیز صبر میکند امّا بر فراق، صبر نمیتواند بکند. مولا علی علیهالسلام در دعای کمیل میفرماید: مولا و آقای من! گیرم بر عذاب تو صبر کنم؛ بر دوری تو چگونه شکیبا باشم؟! زِ مِهر افروخته، سید علی تهرانی، چاپ ششم، ص126، ش4.