عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله یَوْماً لِأَصْحَابِهِ: مَلْعُونٌ کُلُّ مَالٍ لَا یُزَکَّى، مَلْعُونٌ کُلُّ جَسَدٍ لَا یُزَکَّى وَ لَوْ فِی کُلِّ أَرْبَعِینَ یَوْماً مَرَّةً، فَقِیلَ: یَا رَسُولَ اللَّهِ، أَمَّا زَکَاةُ الْمَالِ فَقَدْ عَرَفْنَاهَا، فَمَا زَکَاةُ الْأَجْسَادِ؟ فَقَالَ لَهُمْ: أَنْ تُصَابَ بِآفَةٍ، قَالَ: فَتَغَیَّرَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ سَمِعُوا ذَلِکَ مِنْهُ، فَلَمَّا رَآهُمْ قَدْ تَغَیَّرَتْ أَلْوَانُهُمْ قَالَ لَهُمْ: أَ تَدْرُونَ مَا عَنَیْتُ بِقَوْلِی؟ قَالُوا: لَا یَا رَسُولَ اللَّهِ، قَالَ: بَلَى، الرَّجُلُ و یُخْدَشُ الْخَدْشَةَ وَ یُنْکَبُ النَّکْبَةَ وَ یَعْثُرُ الْعَثْرَةَ وَ یُمْرَضُ الْمَرْضَةَ وَ یُشَاکُ الشَّوْکَةَ وَ مَا أَشْبَهَ هَذَا حَتَّى ذَکَرَ فِی حَدِیثِهِ اخْتِلَاجَ الْعَیْنِ. اصول کافی، ثقة الاسلام کلینی، ترجمة سید جواد مصطفوی، باب شدة ابتلاء المؤمن،ص356، ح26، ش2368
امام صادق علیه‌السلام فرمود: روزی رسول خدا صلّی الله علیه و آله به‌اصحابش فرمود: هر مالی که زکاتش داده نشود از رحمت خدا به‌دور است، و هر بدنی که، هرچند در هر چهل روز یک‌بار، زکاتش داده نشود از رحمت خدا به‌دو راست، عرض شد: ای رسول خدا، امّا زکات مال را شناختیم، زکات بدن‌ها چیست؟ فرمود: زکات بدن‌ها به‌این است که آفتی به‌آن‌ها برسد، امامِ صادق علیه‌السلام فرمود: با گفتنِ این سخن، آنان که این سخن را از رسولِ خدا صلّی الله علیه و آله شنیدند، چهره‌هایشان تغییر کرد، حضرت که دیدند رنگ‌هایشان پریده است، فرمود: آیا می‌دانید منظورم از آفتی که در بدن به‌وجود می‌آید، چیست؟ عرض کردند: نه، یا رسول الله، فرمود: خوب، یکی از آن آفت‌ها این است که انسان خراشی بر بدنش بیفتد، و یا پایش به‌سنگ یا چیز دیگری برخورد کند، یا به‌صورت به‌زمین بیفتد، یا بلای سبکی از بلاهای روزگار و امثال آن به‌او برسد، و یا پایش بلغزد، و یا بیمار شود، و یا خاری به‌بدنش فرو رود، و مثل اینها، حتی آن حضرت در فرمایش خود پریدن چشم را ذکر کرد.